ADHD Bij meisjes later ontdekt!

Latere diagnose ADHD bij meisjes.

We kennen allemaal wel een beetje de symptomen van ADHD. Zoals het drukke en impulsieve gedrag bij kinderen die zich moeilijk kunnen concentreren en snel afgeleid zijn. Toch uit ADHD zich bij meisjes anders dan bij jongens. Door de gevolgen van hyperactief gedrag zie je bij jongens meer ruw en agressief gedrag. De omgeving ziet dit gedrag als lastig en storend. Jongens hebben meer conflicten met vriendjes en volwassenen. Meisjes met ADHD praten meer of friemelen erg veel. Dit gedrag is minder opvallend dan bij jongens met ADHD. Het gevolg hiervan is dat meisjes moeite hebben hun aandacht vast te houden en de school minder snel aan de bel trekt wanneer een meisje concentratieproblemen heeft. Daardoor blijven de meisjes achter met hun leerprestaties. Meisjes zijn meer geneigd zich aan te passen en doen door erg veel inspanning hun uiterste best om het goed te doen. Het gevolg hiervan is dat meisjes thuis meer boosheid, somberheid, druk of terugtrek gedrag vertonen.

De gevolgen van ADHD kunnen ernstig zijn, zowel voor het kind als voor het gezin en de maatschappij. Als ADHD niet wordt behandeld, kan het zowel voor de maatschappij als voor de gezondheidszorg een flinke kostenpost veroorzaken. Overigens zijn de belangrijkste kenmerken van ADHD de concentratiezwakte, het hyperactieve of impulsieve gedrag. En het belangrijkste gegeven is dat het zich manifesteert voor het zevende levensjaar. De mogelijkheid om het vroegtijdig te ontdekken is daarom dus ook groot. Daar komt bij dat 40% tot 50% van de gevallen agressie naast ADHD vertoont en heeft ongeveer een kwart van de ADHD-ers last van angsten bij deze stoornis. Vanwege acceptatie en andere uitingsvormen van ADHD bij meisjes wordt ADHD vaker ADD genoemd. Natuurlijk zijn er ook meisjes met druk gedrag, maar zij vallen gewoon minder op dan jongens. Volgens een gerespecteerd kinderarts wordt onbehandeld ADD ook altijd ADHD.

Ik vind dat meisjes met ADHD eerder opgemerkt moeten worden. Deze meisjes worden dan sneller geholpen en er kunnen dan maatregelen getroffen worden om de concentratie te verhogen. Je voorkomt daarmee dat de leerprestaties van de meisjes stagneren. Meisjes hebben dan door hun drukke, chaotische gedrag minder kans op negatieve reacties uit hun omgeving, waardoor ze minder de kans hebben een negatief zelfbeeld te ontwikkelen, onzeker te worden of faalangstig. Het is heel erg belangrijk ADHD in een vroeg stadium te ontdekken omdat anders de kans op een negatief zelfbeeld verhoogt. Meisjes komen in een sleur van onzekerheid en weten vaak niet hoe zij daar weer uit moeten komen. Meisjes met ADHD die niet vroegtijdig hulp aangeboden krijgen gaan bij leerprestaties steeds vaker de mist in. De meisjes krijgen steeds meer het gevoel niets goed meer te doen en dat is funest voor hun zelfvertrouwen.

De leerkrachten van kinderen met ADHD zeggen vaak 'dat het er wel inzit, maar er niet uitkomt'. Dat klopt. Een kind met ADHD heeft veel meer steun uit de omgeving nodig om tot prestaties te kunnen komen. De leerkracht van het kind speelt daarom een sleutelrol in de ontwikkeling van het kind.

Kortom hoe vroeger ADHD bij meisjes herkend wordt hoe beter.

Ik heb gekozen dit onderwerp te gebruiken voor mijn betoog om onderwijskundig personeel ook in opleiding bewust te maken dat kennis zeer belangrijk is.

Hoe meer kennis onderwijskundig personeel heeft over de verschillende uitingsvormen van ADHD hoe beter. Want zo zouden meisjes met ADHD eerder geholpen kunnen worden. Nu komen deze meisjes vaak veel te laat bij de behandelaar terecht met alle gevolgen van dien.

In mijn privé situatie heb ik dagelijks te maken met ADHD. Dit vooral bij meisjes omdat mijn beide dochters ADHD hebben. Bij mijn oudste dochter is dit pas heel erg laat ontdekt en wij hebben de gevolgen daarvan aan den lijve ondervonden. In groep 5 begon de leerkracht te vrezen voor Dyslectie, maar na een test via het PCL bleek dit niet het geval te zijn. Sharon kon gewoon meekomen en het advies luidde haar gewoon mee te laten doen met de klassikale lessen. In groep 6 kregen wij te horen dat Sharon moeite had met spellen. Ze kreeg remedial teaching voor spelling en thuis hielp ik haar met spelling door haar te overhoren. Eind groep 6 kreeg ik te horen dat Sharon een rekenachterstand had van anderhalf jaar. Ze kreeg hier ook remedial teaching voor, maar bleek niet echt vooruit te komen. Ik was gefrustreerd over het feit dat de leerkrachten zo laat aan de bel trokken. Ik besloot met Sharon naar een kinderarts te gaan die gespecialiseerd was in ADHD. Daar kregen we te horen dat Sharon wel degelijk ADHD had en ze werd aan de medicijnen gezet. Sharon wou op eigen initiatief rekenwerk inhalen in de zomervakantie maar dat werd door de leerkrachten afgeraden. Doordat ik voet bij stuk hield heeft Sharon toch wat rekenwerk mogen doen in de vakantie. Sharon rekende elke dag en liep zo een half jaar rekenen in. Haar rekenwerk werd niet nagekeken maar de cijfers gingen wel omhoog. Sharon had het vertrouwen in haar leerkrachten verloren en vocht op eigen kracht verder. Na de Cito-toets in groep 8 kreeg ze het advies om Beroepsgerichte leerweg te gaan doen. Sharon wou zelf graag naar de HAVO. Ik had Sharon inmiddels zover gekregen dat ze ook wel naar de MAVO wou gaan. Het advies Beroepsgerichte leerweg  kwam dan ook rauw op haar dak. Thuis vloeide er tranen en begreep ze niet waarom ze naar BB moest. Ik heb er voor gekozen een IQ test bij Sharon te laten doen. Het advies hieruit kwam dat zij een IQ heeft van 104 wat net iets boven het gemiddelde zat. Zij kon met haar gegevens wel naar de HAVO, maar wij hebben toch voor MAVO gekozen. Inmiddels heeft zij net haar eerste rapport gekregen. Voor alle vakken staat ze voldoende. Voor rekenen heeft ze een 8,4 op haar rapport, voor wiskunde heeft zij een 8,6 op haar rapporten voor Nederlands een 7,3. Hoezo niet kunnen rekenen en spellen? Zij heeft besloten de ‘oude school’ een kopie van haar rapport te sturen met de mededeling dat zij er flink naast gezeten hebben met hun advies. Zo zie je maar dat vroegtijdiger diagnosticeren van ADHD ook bij meisjes noodzakelijk is. Gelukkig zit zij na een hoop knokken op de goede weg. Wij hopen dat er veel meisjes met ADHD dit lot bespaard zal blijven.